10.05.2014 r. PIELGRZYMKA OSADZONY DO ROKITNA

Piesza pielgrzymka osadzonych do Sanktuarium Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Rokitnie była niewątpliwie jednym z największych przedsięwzięć w historii naszej posługi w areszcie.

Propozycję zorganizowania pielgrzymki przedstawiła pani kierownik grodziskiego aresztu, mjr Lucyna Sotkiewicz. Chociaż nigdy nie przygotowywaliśmy niczego podobnego, postanowiliśmy podjąć próbę organizacji tego wydarzenia.

Pierwszym krokiem był wyjazd do Rokitna i rozmowa z tamtejszym proboszczem, ks. Kazimierzem Ambroziakiem FDP. Ksiądz proboszcz przyjął nas z dużą otwartością i już po chwili rozmowy ustalone były data i godzina mszy świętej. Nasz rozmówca wspomniał także, że pielgrzymi zmierzający do sanktuarium zwykle organizują postój na terenie parafii w Żukowie. W drodze powrotnej postanowiliśmy zatrzymać się we wspomnianej miejscowości. Nieopodal kościoła spotkaliśmy panią porządkującą teren przy pomniku Jana Pawła II. Nastąpił pewien zbieg okoliczności: okazało się, że pani Halina jest w stanie pomóc nam w organizacji postoju – poinformować proboszcza parafii w Żukowie o organizowanej pielgrzymce oraz zadbać o to, by w czasie przybycia osadzonych otwarta była świetlica mieszcząca się tuż przy kościele.

Choć pierwsze działania, zmierzające do zorganizowania pielgrzymki, okazały się bardzo owocne, kolejne kroki wymagały pewnego nakładu sił i kosztowały sporo emocji. Konieczne było zastanowienie się nad przygotowaniem posiłku dla pielgrzymów, rozwiązania wymagała kwestia nagłośnienia w trakcie drogi oraz oprawy muzycznej podczas mszy, niezbędne było też opracowanie programu modlitw i rozważań. Najtrudniejsze okazało się jednak zadbanie o to, by na pielgrzymce pojawiły się osoby kierujące ruchem. Przygotowania do pielgrzymki to czas telefonów i korespondencji mailowej.

Dzień, w którym miała odbyć się pielgrzymka – 10.05.2014. – najwcześniej rozpoczęły osoby z diakonii gospodarczej, które przygotowały kanapki na drogę. Tuż po godzinie 8.00 byliśmy przed aresztem. Tam spotkaliśmy się z pomysłodawcą przedsięwzięcia – ks. Mirosławem Januszem, kapelanem Aresztu Śledczego Warszawa-Służewiec. Po krótkiej rozmowie i wspólnej modlitwie zgłosiliśmy swoją obecność u dowódcy zmiany. Pierwszym punktem wydarzenia było spotkanie z osadzonymi w kaplicy. W atmosferę pielgrzymki uczestników wprowadził ks. Mirosław. W ramach wstępu do zaplanowanych rozważań przeczytaliśmy przypowieść o powrocie marnotrawnego syna. Oprócz tego przedstawiliśmy osadzonym krótki opis miejsca, do którego zmierzamy. Po niezbędnych procedurach związanych z bezpieczeństwem wyruszyliśmy w drogę. Pielgrzymkę tworzyła grupa trzydziestu osadzonych wraz z wychowawcą, kilkoma osobami z naszej grupy modlitewnej oraz kapłanem. Pomocna okazała się też bardzo dyskretna asysta poinformowanej wcześniej, grodziskiej policji, która zabezpieczała trasę pielgrzymki. Na pierwszym etapie drogi osadzeni mieli możliwość wysłuchania katechezy o synu marnotrawnym autorstwa współzałożycielki „Bractwa Więziennego”, Janiny Szweycer-Grupińskiej. W Żukowie uczestników pielgrzymki przywitał tamtejszy proboszcz, ks. Zbigniew Szewczak. Gospodarz parafii zaprosił nas do XVII-wiecznego kościoła i opowiedział o jego zabytkach. Udzielił też błogosławieństwa na dalszą drogę, używając formuły wypowiedzianej po łacinie. Kolejnym punktem programu było świadectwo, jedneg z członków naszej grupy modlitewnej. Drugi etap marszu upłynął pod znakiem rozważań różańcowych. W Rokitnie przywitały nas bijące dzwony. Na progu sanktuarium czekał na nas ksiądz proboszcz. Po krótkim przywitaniu kapłan pokropił pielgrzymów wodą święconą. Eucharystię rozpoczęliśmy po godzinie 12.00. Celebrował ją ks. Mirosław Janusz. Na koniec mszy świętej ks. Mirosław omówił akt oddania się Matce Bożej.

Po zakończeniu Eucharystii na uczestników pielgrzymki czekał ciepły posiłek – o jego dostarczenie zadbali pracownicy Służby Więziennej. Po posiłku ks. Mirosław poprowadził krótką modlitwę w intencji grupy „Zwiastowanie”. W drodze powrotnej zaproponowaliśmy kilka pieśni, odmówiliśmy także Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Ostatnim punktem programu było podziękowanie za wspólne pielgrzymowanie oraz odmówienie modlitwy, której autorem jest Jan Paweł II:

Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. (J 21, 17) Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. (Ps 23, 4)Ty, który jesteś Pasterzem, Odwiecznym Pasterzem, Dobrym Pasterzem, Pasterzem wszystkich powołań ludzkich i wszystkich dróg człowieczych.Ty, który szukasz tych, którzy poginęli… Ty, który przyprowadzasz z powrotem do owczarni tych, którzy zbłądzili… Ty, który opatrujesz rany tych, którzy odnieśli rany, i troszczysz się o tych, którzy są słabi i chorzy.Nie pozwól, żeby człowiek się zatracił na błędnej drodze, w ślepych zaułkach, troszcząc jedynie o siebie, o własne możliwości i zdobycze! Spraw, by zrozumiał, że Ty jesteś Pasterzem, Dobrym Pasterzem, który oddał swoje życie za każdego z nas! Spraw, aby szukał Twojej ręki, która był go poprowadziła. Niech znajdzie w Tobie drogę, prawdę, życie!

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *